Polacy poznają przeszłość egipskiej twierdzy
Katalog znalezionych hasełArchiwum
- Moje najwiÄksze skarby i opowieĹci prosto z mojego
- Polacy odkryli kolejne sekrety odległych rejonów Peru
- Polacy odczytali DNA kobiety sprzed 4 tys. lat
- Polacy odkryli na Saharze kolejne naskalne ryty
- Polacy odkrywają rzymski fort w Bałakławie na Krymie
- Polacy odkryli wielki skarb antycznych monet
- Kolejny artysta+Polacy na ILNY 2009/2010
- Polacy odkryli kanalizację sprzed 4 tys. lat
- Polacy rekonstruują świątynię Totmesa III
- Polacy szykują się do wyprawy w kosmos?
- policyjne przeszukania w akademikach
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- 18plusnowosci.xlx.pl
Moje najwiÄksze skarby i opowieĹci prosto z mojego
Od trzech sezonów w Tell er-Retaba pracują polscy i słowaccy archeolodzy pod kierunkiem dr. Sławomira Rzepki (Instytut Archeologii UW) i dr. Jozefa Hudeca (Aigyptos Fundation) mając na celu lepsze poznanie historii twierdzy.
Mur obronny z czasów XVIII dynastii
Polsko-słowacka misja planuje zbadać pozostałości zarówno z okresu funkcjonowania twierdzy, jak i z czasów przed i po jej powstaniu. W trakcie zakończonych niedawno wykopalisk prowadzono badania ratunkowe w zachodniej części stanowiska, zagrożonej przez planowane poszerzenie przebiegającej tamtędy szosy. Badania te wykazały, że teorie Petrie’ego na temat datowania i charakteru najstarszej twierdzy są błędne. Najstarszy mur obronny (“Wall 1″) zbudowali według Petrie’ego najeźdźcy z Syropalestyny w I Okresie Przejściowym, ewentualnie w II Okresie Przejściowym.
Badania polsko-słowackiej misji wykazały, że “Wall 1″ to nie jeden mur, ale cała ich sekwencja. Wczesne fazy tej konstrukcji wydatować można najprawdopodobniej już na czasy XVIII dynastii (1567-1320 p.n.e.) a na pewno była ona wzmacniana i rozbudowywana w czasach Ramzesa II (XIX dynastia). Datowanie stało się możliwe dzięki odkryciu czterech pochówków dziecięcych zdeponowanych poniżej muru. Same pochówki były skromne – dzieci pochowano bez wyposażenia w amforach. Niezwykle ważne okazały się jednak same naczynia pochówkowe, gdyż okazało się, że takich właśnie amfor używano za panowania XVIII dynastii. Wynika z tego, że sam mur twierdzy musiał powstać nieco później, ale ciągle jeszcze w czasach tej dynastii. Dzięki temu odkryciu wiadomo, że na pewno twierdzy nie zbudowali najeźdźcy z północnego-wschodu. W rzeczywistości wznieśli ją Egipcjanie, by zabezpieczyć się przed ewentualnym najazdem.
Rybna dieta mieszkańców twierdzy
Archeolodzy podjęli również badania wewnątrz fortecy, dzięki czemu powoli poznają życie jej mieszkańców. Badacze zlokalizowali starożytną drogę biegnąca na osi wschód-zachód, która mogła być główną arterią miasta w okresie późnego Nowego Państwa (to jest za czasów XX dynastii) i w III Okresie Przejściowym (1085 – 750 p.n.e.). Pod drogą odkopano konstrukcje z czasów wczesnej XVIII dynastii.
Po południowej stronie starożytnej drogi archeolodzy odkryli grupę budynków zachowanych do wysokości aż 1,5 m, a datowanych na III Okres Przejściowy. Na ich obszarze naukowcy znaleźli m.in. paleniska i naczynia zasobowe, z których pochodzą łuski i ości ryb. – Ponieważ jest to dość częste znalezisko w Tell el-Retaba, jest wysoce prawdopodobne, że ryby odgrywały bardzo dużą rolę w diecie mieszkańców tych domów – komentuje dr Rzepka. Warto wspomnieć, że w ubiegłym sezonie w północno- zachodniej części stanowiska odkryto inny fragment dużego założenia mieszkalnego datowanego na czasy XXI-XXII dynastii, skąd pochodzą m.in. zestaw ciężarków tkackich, kościane narzędzia używane do tkania lub do wyplatania sieci oraz ołowiany obciążnik do sieci.
Inne cenne znaleziska
W tej samej części miasta archeolodzy znaleźli także inne interesujące przedmioty: m.in. fajansową plakietkę z kartuszem zawierającym imię User-maat-ra setep-en-ra (to imię tronowe Ramzesa II, ale także trzech władców XXII dynastii), najprawdopodobniej importowany z Palestyny żelazny grot włóczni oraz skarabeusza z czasów XIX dynastii dekorowanego przedstawieniem króla.
Na północ od wspomnianego kompleksu mieszkalnego archeolodzy zlokalizowali starożytną drogę biegnącą na osi wschód-zachód, która mogła być główną arterią miasta. Z kolei w obszarze na północ od drogi znaleziono kolejne pozostałości architektury z III Okresu Przejściowego (1085 – 750 p.n.e.) – tym razem o charakterze rzemieślniczo-gospodarczym. Okryto tu trzy piece i ogromny (2,5 m średnicy), okrągły silos. Zdaniem dr. Rzepki ta część miasta przeznaczona była do działalności gospodarczo-przemysłowej już od czasów Nowego Państwa (1567-1085 p.n.e.).
W Okresie Późnym (730-330 p.n.e.) osada została opuszczona a jej ludność przeniosła się do pobliskiego miasta znanego współcześnie pod nazwą Tell el-Maskhuta.
archeowiesci.wordpress.com