Księżycowe kratery mog± być naładowane elektrycznie
Katalog znalezionych hasełArchiwum
- Moje największe skarby i opowieści prosto z mojego
- [E30] Elektrycznie uchylane tylne szybki w e30 coupe
- Naprawa dorazna elektrycznej przepustnicy kontrolka EML
- UE: e-sklepy z elektronik± naruszaj± prawa konsumentów
- Specjalista ds. Obsługi Klienta Podpisu Elektronicznego
- elektryka tylnich szyb e 46 compact
- kubełki bmw grzane ,elektryczne, skóra
- Elektryczne auta z Polski ruszaj± na drogi
- Triker trójkolowy elektryczny pojazd koncepcyjny
- Dzięki gumie staniemy się chodz±cymi elektrowniami
- Nowy sposób produkcji energii elektrycznej
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- boatlife.htw.pl
Moje największe skarby i opowieści prosto z mojego
W ostatnim czasie kratery w okolicach biegunowych na Księżycu s± obiektem sporego zainteresowania naukowców, ponieważ w ich stale zacienionych wnętrzach znaleziono oznaki występowania cz±steczek wody. Badania naukowców z NASA pokazuj± że kratery te mog± mieć też inn± wła¶ciwo¶ć - być naładowane elektryczne.
Sprawc± jest wiatr słoneczny, czyli strumień elektrycznie naładowanych cz±stek, ujemnie naładowanych elektronów i dodatnio naładowanych jonów, poruszaj±cych się od Słońca. W rejonach biegunowych oraz na obszarze gdzie dzień zamienia się w noc wiatr słoneczny wieje prawie wzdłuż powierzchni Księżyca.
Zespół naukowców kierowany przez Williama Farrella z NASA Goddard Space Flight Center przeprowadził komputerowe symulacje, aby dowiedzieć się co dzieje się gdy wiatr słoneczny natrafia na kratery koło księżycowych biegunów. Okazało się, że zachowuje się on czę¶ciowo tak jak wiatr na Ziemi, "wpływaj±c" do wnętrz kraterów. Może on erodować powierzchnię, czego skutkiem s± m.in. zaobserwowane molekuły wody. Z racji swojej budowy (elektrony-jony), ma też jednak unikaln± cechę, gdyż może tworzyć ładunek elektryczny na zboczach gór lub kraterów.
Elektrony s± ponad 1000 razy lżejsze niż jony, więc łatwiej poruszaj± się w gł±b krateru, na skutek czego powstaje ujemnie naładowany obszar. Cięższe jony mog± być również wychwytywane, ale ostatecznie ich koncentracja jest mniejsza niż elektronów. Na skutek tego na wewnętrznych ¶cianach i w ¶rodku krateru powstaje ujemny ładunek elektryczny. "Powstaje chmura elektronowa, które ma napięcie kilkuset woltów względem wiatru słonecznego" ocenia Farrell.
Co pewien czas oddziaływanie pomiędzy ujemnym obszarem, a dodatnimi jonami powoduje przepływ pr±du elektrycznego. Jego Ľródłem może być ujemnie naładowany pył, odpychany przez ujemnie naładowan± powierzchnię krateru. "Podczas wschodu słońca astronauci z misji Apollo widzieli z orbity słabe promienie na horyzoncie. Mogło to być rozproszone ¶wiatło od elektrycznie naładowanego pyłu." mówi Farrell.
Wyniki badań zostały opublikowane w czasopi¶mie naukowym "Journal of Geophysical Research". Zespół naukowców planuje dalsze prace nad swoim modelem, w szczególno¶ci opracowanie pełnej trójwymiarowej symulacji, aby zbadać efekty na brzegach gór i kraterów.
astronomia.pl