Historia Zimowych Igrzysk Olimpijskich

Archiwum

Moje najwiÄksze skarby i opowieĹci prosto z mojego

Wrzucam do kompletu, chociaż taką historię w pigułce.
Jak znajdę trochę więcej czasu, to pogrzebię i opracuję coś lepszego (chociaż jak zauważyłam w temacie letnich IO wywaliło mi wszystkie obrazki, a nie mam ich już na dysku i strasznie to teraz wygląda... ech )

Historia od Chamonix do Turynu

1924 - Chamonix

W 1911 roku Włoch Eugene Brunetta d’Usseaux zaproponował zorganizowanie samodzielnych igrzysk zimowych. Ostatecznie w ramach eksperymentu postanowiono przeprowadzić „Międzynarodowy Tydzień Sportów Zimowych”. Na miejsce rywalizacji wybrano Chamonix w regionie Mont-Blanc we Francji. Wyznaczono: termin - od 25 stycznia do 4 lutego 1924 roku, organizatora - Francuski Klub Alpejski oraz patrona - Francuski Komitet Olimpijski. Do rywalizacji zgłosiło się blisko 300 zawodniczek i zawodników z 16 państw, w tym Polski.

Międzynarodowy Komitet Olimpijski ocenił, że eksperyment zakończył się sukcesem. Kropkę nad „i” postawił w 1925 roku w Pradze podczas VIII Kongresu Olimpijskiego. Postanowił wtedy między innymi „ustanowić Zimowe Igrzyska Olimpijskie oraz uznać Międzynarodowy Tydzień Sportów Zimowych w Chamonix za pierwsze z nich”.

1928 - Sankt Moritz

Głównym reżyserem tych igrzysk była pogoda. W maratonie narciarskim (50 km) zawodnicy startowali rano przy temperaturze 0 stopni Celsjusza, a rywalizację kończyli na& zielonej trawie przy temperaturze przekraczającej 25 stopni Celsjusza!

Skandalem zakończyła się rywalizacja na 10 000 metrów łyżwiarzy szybkich. Tor przypominał bajoro, ale sędziowie uparli się, żeby przeprowadzić tę konkurencję. Piąta para miała już tak fatalny lód, że zrezygnowała na czwartym okrążeniu. MKOl postanowił rozdzielić medale wśród tych, którzy biegli. Po awanturach i protestach wyniki anulowano, decydując o powtórzeniu biegów. Czołowi panczeniści byli już jednak wtedy w domach. Ostatecznie bieg ten został odwołany.

1932 - Lake Placid

Igrzyska te odbywały się w czasach światowego kryzysu gospodarczego, zakończyły się dla organizatorów finansowym fiaskiem i przyniosły wysoki deficyt.

Po raz kolejny nie dopisała pogoda - utrzymująca się ciągle dodatnia temperatura stopiła lód i śnieg. Ciągle trzeba było dokonywać zmian w programie i przekładać konkurencje. Igrzyska trwały dwa dni dłużej niż planowano.

1936 - Garmisch-Partenkirchen

Organizując igrzyska Adolf Hitler wykorzystał szansę ukazania III Rzeszy jako „pokojowo” nastawionego kraju. Organizatorzy z góry zadbali o to, aby przypadkiem nie ukazały się z igrzysk sprawozdania nieprzychylne. Urząd prasy Rzeszy dopuszczał na stadiony wyłącznie niemieckich fotoreporterów. Zdjęcia, które miały trafić za granicę, zatwierdzało ministerstwo propagandy.

1948 - Sankt Moritz

Wydarzeniem była automatyczny pomiar czasu, widoczny na specjalnych, wielkich tablicach. Również po raz pierwszy zawody były relacjonowane „na żywo” przez telewizję.

1952 - Oslo

Po raz pierwszy igrzyska zawitały do Skandynawii. Norwegowie byli zachwyceni i przyjmowali sportowców entuzjastycznie. Zawody oglądało bezpośrednio blisko pół miliona osób, najwięcej podczas konkursu skoków w Holmenkollen (dzielnicy Oslo) - ponad 150 tysięcy osób. Był to swoisty rekord frekwencji.

1956 - Cortina d’Ampezzo

Cortina d’Ampezzo dopiero za trzecim razem mogła gościć sportowców. Po raz pierwszy miała organizować igrzyska w 1944 roku, jednak wówczas trwała wojna, później zaś MKOl opowiedział się za Oslo. Z pomocą organizatorom przyszły włoskie koncerny przemysłowe. Fiat oddał do dyspozycji kilka samochodów, zaś Olivetti użyczyła maszyn do pisania. Przed igrzyskami Włosi mieli kłopoty ze śniegiem ciągle go brakowało. Żeby zawody mogły się odbyć ciężarówki woziły go z gór. Jednak, jak na ironię losu, w dniu inauguracji śnieg zaczął sypać tak gęsto, że trzeba było częściowo usuwać zwieziony „biały puch”!

1960 - Squaw Valley

Nowością podczas igrzysk w Squaw Valley był komputer do sumowania wyników w jeździe figurowej i kombinacji.

Wrażenie zrobiła także uroczystość otwarcia, zaaranżowana przez samego Walta Disneya. Po raz pierwszy także, w ZIO wzięli udział sportowcy z RPA. Był to ich zarazem ostatni start, z powodu segregacji rasowej, aż do 1994 roku.

1964 - Innsbruck

Austriacy do igrzysk przygotowani byli perfekcyjnie. Nie mieli tylko wpływu na pogodę, a ta spłatała im figla. Śnieg zaczął dopiero sypać dzień po zakończeniu igrzysk, po prawie dwumiesięcznej przerwie. Na pomoc ruszyło więc dwa tysiące żołnierzy, którzy setkami ciężarówek dowozili biały puch z innych, zimniejszych partii gór. Podczas ceremonii otwarcia, po raz pierwszy zapalono znicz zimowych igrzysk od ognia przyniesionego z antycznej Olimpii.

1968 - Grenoble

MKOl po raz pierwszy w historii zalecił przeprowadzenie badań antydopingowych po zakończeniu poszczególnych konkurencji. Zawodniczki musiały ponadto poddać się testowi płci. Nie udało się podczas tych igrzysk zwyciężyć nikomu spośród naszych zawodników, za to ekipa polska triumfowała w konkursie na najładniejszy strój reprezentacyjny. Przesądziły o tym przepiękne podhalańskie kożuszki, z których większość Polacy& sprzedali turystom.

1972 - Sapporo

Igrzyska w Sapporo były najbardziej kosztownymi zawodami do tej pory. Zanim jednak impreza rozpoczęła się na dobre doszło do skandalu. Na dzień przed rozpoczęciem zawodów zmuszony do opuszczenia wioski olimpijskiej został Austriak Karl Schranz, ponieważ popełnił wykroczenie przeciwko statusowi amatora.

33-letniemu alpejczykowi zarzucono, że otrzymywał pieniądze za reklamę, co było sprzeczne ze statutem MKOl. Avery Brundage, ówczesny przewodniczący MKOl, chciał aby taka sama kara spotkała 53 następnych, a podobnych Schranzowi „zawodowców”. Propozycja ta nie znalazła jednak poparcia większości członków MKOl.

1976 - Innsbruck

Początkowo XII Zimowe Igrzyska Olimpijskie miały się odbyć w Denver, jednak potrojenie kosztów w stosunku do zakładanych, jak też obawy o ekologiczne szkody, spowodowały ostrą krytykę, która w konsekwencji doprowadziła do referendum, w którym obywatele wypowiedzieli się przeciwko organizacji igrzysk.

1980 - Lake Placid

W USA zbyt ciasna okazała się wioska olimpijska, która po igrzyskach została zamieniona na więzienie dla młodocianych. Organizatorzy poradzili sobie z kłopotami związanymi z brakiem śniegu, po raz pierwszy historii igrzysk używając aparatury do produkcji sztucznego śniegu.

1984 - Sarajewo

Po raz pierwszy w historii igrzyska zawitały na Bałkany. Kiedy MKOl ogłosił, kto będzie organizatorem ZIO - wynikiem zaskoczony był nawet Jugosłowiański Komitet Olimpijski. Nigdy przedtem, ani potem igrzysk nie przyznano miastu (regionowi) tak biednemu. Bośniacy jednak się uparli i zorganizowali nawet udane igrzyska.

Przez 6 lat organizatorzy praktycznie od podstaw budowali wszystkie obiekty. Finanse płynęły ze sprzedaży praw do transmisji telewizyjnych, jak również od& mieszkańców, którzy opodatkowali się do czasu rozpoczęcia igrzysk w wysokości 1% swoich dochodów brutto.

1988 - Calgary

Igrzyska te kojarzyć się nam będą z aferą dopingową polskiego hokeisty. Dobre występy naszych zawodników brutalnie przerwał komunikat MKOl: „Analiza moczu hokeisty Jarosława Morawieckiego wykazała obecność testosteronu i epitestosteronu przekraczającą dopuszczalną normę”.

1992 - Albertville

Bezsprzecznie wydarzeniem numerem 1 było zdobycie 10. medalu olimpijskiego (4. złoty) w biegach narciarskich przez blisko 40-letnią reprezentantkę WNP - Raisę Smietaninę.

1994 - Lillehammer

Pierwszy raz w historii na kolejne igrzyska nie czekaliśmy czterech lat, ale dwa. Decyzja MKOl została podyktowana troską o finanse - chodziło o „oddalenie” od siebie igrzysk letnich i zimowych, które do tej pory odbywały się w jednym roku.

Igrzyska te zostały zapamiętane przede wszystkim jako wspaniałe widowisko stworzone przez widzów. Bywało, że na trasie biegów narciarskich było 200 tysięcy widzów, którzy koczowali w namiotach, przy sporym mrozie, żeby oglądnąć swoich faworytów.

Norwegowie okazali się wspaniałymi, rozumiejącymi ducha sportu i świetnie się na nim znającymi kibicami. Stworzyli wyjątkową, nieporównywalną z poprzednimi zimowymi igrzyskami, atmosferę.

1998 - Nagano

Do programu olimpijskiego powrócił curling, po raz pierwszy od oficjalnego debiutu w 1924 roku.

Z debiutem snowboardu na ZIO wiąże się zaś skandal. Otóż zwycięzca slalomu giganta, Kanadyjczyk Ross Rebagliati, został przyłapany na stosowaniu środków dopingujących i zdyskwalifikowany. W jego organizmie wykryto marihuanę. Po kilku dniach zawodnik ten został ułaskawiony, ponieważ MKOl i FIS nie doszły do porozumienia w sprawie dopingowego działania marihuany.

Warto również odnotować spektakularny upadek Austriaka Hermanna Maiera podczas zjazdu. „Herminator” wypadł z trasy przy prędkości 100 km/h, przeleciał kilkadziesiąt metrów po czy wstał, otrzepał się i spokojnie zjechał na dół.

2002 - Salt Lake City

Sportowe święto odbywało się zaledwie kilka miesięcy po zamachu terrorystycznym na World Trade Center w Nowym Jorku. Nie dziwi zatem fakt, że odbywały się one przy udziale szczególnych środków bezpieczeństwa.

2006 - Turyn

Zimowe igrzyska olimpijskie po 50-letniej przerwie ponownie zawitały do Włoch. Tym razem gospodarzem był Turyn, który w rywalizacji o prawo organizacji imprezy pokonał między innymi Zakopane.

W rywalizacji sportowej wzięli udział sportowcy z 80 krajów, co było nowym rekordem Zimowych Igrzysk Olimpijskich.

(oprac. na podstawie onet.pl i wikipedia.pl)

Historia Zimowych Igrzysk Olimpijskich

Archiwum

Moje najwiÄksze skarby i opowieĹci prosto z mojego

Moje najwiÄksze skarby i opowieĹci prosto z mojego